Hazırlayan: Nazlı Selin Özkan

​​Türkiye, yarın geleceğini belirliyor. Aylardır ülkemiz seçim gündemine hapsolmuş durumda.  Son yıllarda yanlış siyasetin hayatın akla gelen her alanında ağır bir bedeli olabileceğini beraber yaşadık ve gördük. Yüksek enflasyon, ekonomik istikrarsızlık, derinleşen yoksulluk, temel hak ve özgürlüklerin kaybı…

Türkiye kaybettiği ekonomik ve siyasi istikrarı tekrar nasıl sağlayabilir? Toplumsal güvenin tekrar kazanılması için izlenmesi gereken yollar neler? Yakın gelecekte bizi neler bekliyor? KONDA’dan Bekir Ağırdır’a sorduk.

- Öyle ya da böyle, çok önemli bir seçimi atlatmak üzereyiz. İlerleyen aylarda ve yıllarda Türkiye’nin ekonomik ve siyasi istikrarının sağlanması için neler yapılmalı? 

BEKİR AĞIRDIR: Öncelikli mesele kurumları ve kuralları işler kılmak. Şu anda tüm kurumların ve kuralların yıkıldığı ama yaratıcı bir fikrin, iddianın da olmadığı bir zaman aralığındayız. Muhalefet henüz bu iktidarın çizdiği zihni sınırların dışına çıkabilmiş değil. Yine de hem yurttaşlara hem de dünyaya güven verebilmek önşart. Bunun için kurumların çalışır hâle geleceğine, hukukun esas olduğuna inandırmak gerekli. Başlarken ilk iş güven inşa edebilmek. Güven için de ne yapacağını bildiğini hissettireceğin, kısa vadeli bir operasyonel planla yönetimde, toplumda ve ekonomide rehabilitasyon hedeflenmeli. Elbette kısa vadeli programın önceliği ekonomi olacak ama ekonomik ve siyasal reformların bir arada düşünüldüğü, bilindiği, hedeflerin belirlendiği duygusunu verecek eylem ve sözle başlamak durumunda.

İlk hafta içinde peş peşe kararnamelerle liyakatlı ve işinin ehli olduğu konusunda kuşkuya yer bırakmayacak oldukça kritik görevlere yüzlerce atama yapılmak zorunda. Bu noktada gösterilecek sürat ve isabetli atamalar başlangıçta güven oluşturmanın ilk adımları olur.

- Toplumsal olarak barışmaya, birbirimize tekrar güvenmeye çok ihtiyacımız var. Böyle bir Türkiye’yi yakın gelecekte görüyor musunuz? Toplumsal güveni inşa edebilecek sistemik değişiklikler neler sizce?

B.E.: Ben ülkenin geleceğinden ve bu memleketin insanlarından eminim. Sorun toplumun örgütsüzlüğü ve yanlış siyasi kültürün birikimi. Toplumsal barışı ancak geniş siyaset zemini içinde, örgütlü yurttaşların ihtiyaç ve talepleri için müzakere, ikna ve uzlaşma süreçlerinin çalışabilir olması sağlar. Bunun tek bir yolu var, siyasete itibarını kazandırmak ve siyaseti doğallaştırmak. Siyasi alanı düzenleyen tüm yasalar; siyasi partiler yasasından, toplantı gösteri yürüyüşleri yasasına, dernek ve vakıflar yasalarından polis vazife ve selahiyetleri yasasına, tümü acilen demokratikleştirilmeli. Toplum örgütlenerek, hak arama yollarını kullanarak birbiriyle müzakere etmeyi öğrenecek. Hâlbuki bugün siyaset münakaşa ve münazara kültürüne mahkûm, siyasi partiler beslenme özelliklerini yitirdikleri için yeni bilgilerden, tartışmalardan, bilimden ve genç insanlardan beslenemiyor. Partiler siyaset erbabının değil siyaset esnafının elinde.

Eğer siyasetin doğallaşması ve demokratikleşmesi başarılabilirse, tüm farklı sınıflar, kültürel kimlikler kendi ihtiyaç ve talepleri doğrultusunda örgütlenebilirlerse ve eğer herkes, tüm farklılıklarına karşın ‘yeniyi inşa sürecinin’ içinde kendini, kimliği ve tercihleriyle ‘var’ hissedebilirse ancak toplumsal barış inşa edilebilir. Bir kişinin, bir ‘bilen’ kadronun bilgisi, hayalleri, fantezileri ve vizyonuna sıkışmış bir ülkede (o kişi her kim olursa olsun) toplumsal barış gerçekleştirilemez. O nedenle başlangıç noktası, siyasetin doğallaştırılması olacaktır.