Novak Djokovic’in Avustralya Açık’taki 10., toplamda 22. Grand Slam şampiyonluğu, çağımızda tüm sporlarda her daim alevlenmeye yer arayan G.O.A.T. (Tarihin En İyisi) tartışmalarını yeniden gündeme taşıdı.

Hazırlayan: Cevat Kriket

Toplam Grand Slam zaferlerinde zirvede yer alan Rafael Nadal’ı yakalayan Djokovic, yaş ve form itibarıyla İspanyol raketi yakın gelecekte geride bırakabileceğini hissettiriyor. Zira 36 yaşındaki Nadal; 2020’den bu yana ikisi Fransa Açık’ta üç Grand Slam şampiyonluğu elde edebildi ve sakatlıkları ağırlaştı. Rakibinden bir yaş küçük olan Djokovic ise aynı dönemde altı Grand Slam şampiyonluğu kazandı. Djokovic’i daha komple bir oyuncu olarak görenler bunun da şampiyonluk sayılarından bağımsız olarak G.O.A.T. tartışmalarında değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyor. Nadal, 22 şampiyonluğundan 14’ünü Fransa Açık’ta kazandı. Djokovic’in şampiyonluklarında kort çeşitliliği daha fazla. Tabii tüm bu rakamlardan bağımsız olarak Roger Federer’in yerini asla tartışmayacak olanlar da var.

Bu da bizi tüm sporlarda olduğu gibi G.O.A.T. münazaralarının olmazsa olmazı ‘görecelilik ve dönemselliğe’ taşıyor. Çünkü farklı dönemlerin, farklı şartlar altında yetişen ve rekabet eden oyuncularını karşılaştırmak çoğu zaman bizi elmalar ve armutlar arasında bırakıyor. Bu yüzden teniste, bu yazı özelinde erkekler tenisinde ‘tarihin en iyisi’ seyrinin nasıl ilerlediğini hatırlamakta fayda var.

‘68 öncesi ve sonrası: İlk aday Rod Laver

Fotoğraf: Eurosport

Her şeyden önce bu tartışma için bir başlangıç noktası seçmemiz gerekiyorsa ta 19. yüzyılın sonuna gitmek çok gerçekçi değil. Pek çok efsaneye haksızlık olsa da açık dönemin başladığı 1968, elma-armut karşılaştırmasını mümkün olduğunca azaltmak için elzem. Çünkü bu tarihten önce Grand Slam’lerde profesyonel oyuncular yer alamıyordu. Bu yüzden birçok büyük raket profesyonelliğe adım atmıyordu. Profesyonelliğin tam anlamıyla sporcuların hayatını ve turun yapısını maddi-manevi olarak şekillendirmediği koşullar da imkânları epey kısıtlıyordu.

Geçiş döneminin simge ismi kuşkusuz Avustralyalı Rod Laver. 1963’e, yani 24 yaşına kadar 6 Grand Slam kazanan Laver, daha sonra profesyonel oldu ve Grand Slam’lere katılamadı. Bu dönemde ABD, Wimbledon ve Fransa’daki profesyonel turnuvalarda sekiz şampiyonluk, 1968 sonrası ise beş Grand Slam daha kazandı. Profesyonellik öncesi son sezonu olan 1962’de ve açık dönemin ikinci sezonu 1969’da tüm Grand Slam’leri kazanarak ‘takvim Grand Slam’e imza atan Laver’ın en formda olduğu dönemde tenis bu kadar parçalı durumda olmasa kaç ‘takvim Grand Slam’ yapardı ve bu ‘G.O.A.T.’ iddiasını nasıl etkilerdi? Yanıtını bilemeyeceğimiz bir soru. Şunu biliyoruz ki Laver, her anlamda daha iptidai bir dönemin yıldızıydı ve bu da lojistik imkânlardan, oyuncu gelişimine pek çok şeyi doğrudan etkiliyordu.

‘70’ler: Björn Borg Efsanesi

‘Lojistik imkânlar’ demişken Rod Laver sonrası, daha doğrusu Laver’ın eski gücünü yitirdiği 1970’lerle birlikte Björn Borg, Jimmy Connors, John Newcombe, Guillermo Villas, Jan Kodes, Ilie Nastase gibi yeni şampiyonlar sahneyi ele geçirdi. Ancak 11 Grand Slam şampiyonluğuyla bu dönemin en büyüğü olan Borg, Avustralya Açık’ta sadece bir kez 17 yaşındayken mücadele etti. Bu Borg’e has bir durum değildi, o dönemde Avustralya Açık’ı es geçen pek çok isim vardı. 1980’lerle tabloya dahil olan John McEnroe bile sadece beş kez Avustralya Açık’ta oynadı. Profesyoneller 1990’lara kadar (hatta Pete Sampras’ın bile es geçtiği oluyordu) bu eğilimi sürdürdü.

‘90’lar: Başrolde Pete Sampras

Federer, Nadal ve Djokovic (Fotoğraf: Laver Cup)

Bu kritik noktayı hatırlattıktan sonra G.O.A.T. seyrimize 1980’lerle devam edelim. Rod Laver ve Björn Borg’e, McEnroe, Stefan Edberg, Ivan Lendl, Boris Becker, Andre Agassi, Mats Wilander eklendi ancak Borg’ü geçmeyi 1990’ların yıldızı Pete Sampras başarabildi. Sampras, Avustralya Açık’ı kariyerinin başlarında umursamasa da, Fransa Açık’a oyun stili uymasa da toplamda 14 Grand Slam kazandı. Varsa hayali bir koltuk, Sampras’ı oradan indiren de 2000’lerle birlikte Federer oldu. Federer, onun ardından Nadal ve Djokovic’le tenis tarihinin her anlamda en komple, en profesyonel atletlerini seyretmeye başladık. Bunun kanıtı da Nadal ve Djokovic’in 22, Federer’in 20 Grand Slam zaferi kazanacak kadar uzun ömürlü kariyerlere sahip olması.

Kısacası her sporda olduğu gibi teniste de ‘G.O.A.T.’ tartışması kaçınılmaz olarak elmalar ve armutlar arasında kalmayı beraberinde getiriyor. Ancak kabaca Laver-Borg-Sampras- Federer-Nadal-Djokovic hattında ilerlediğimiz bir serüvenden bahsedebiliriz. Bakalım bir dönemin sonuna yaklaşırken yeni dönemin adayları kimler olacak ve sporun ‘mükemmellik’ sınırlarını nereye taşıyacaklar…