Fotoğraflar: Sports Illustrated

1920’lerin en büyük spor yıldızı: ‘Tanrıça’ Suzanne Lenglen

1914 yazında, dünyanın savaşın korkunçluğuna teslim olmasına iki aydan az bir süre kala, Paris’teki Sert Kort Şampiyonası finaline 15 yaşında bir kız çocuğu çıktı. Tenise, sadece üç yıl önce astımına iyi geleceği düşüncesiyle babasının teşvikiyle başlayan bu çocuk, ‘erkek stili’ni andıran, bol bol file önüne gelmekten çekinmediği agresif ama zarif oyun tarzıyla dikkati çekmiş, kendinden 12 yaş büyük rakibi Germaine Golding’i 6-2 ve 6-1’lik setlerle mağlup etmişti. Tenis dünyası tam bu genci konuşacaktı ki I. Dünya Savaşı patlak verdi. Uluslararası tenis, 1919’a kadar durdu. Ancak geri döndüğünde sahne sadece o isme aitti: Suzanne Lenglen.

Savaş yılları Avrupa’nın tamamına zarar verse de o, ailesiyle birlikte Fransa’nın güneyindeki Nice’te yıkımdan nispeten uzak kalmış, bol bol tenis oynamıştı. Fransız Kızılhaçı için para toplanan turnuvalarda boy göstermiş, erkeklere karşı mücadele etmişti. Bunun da etkisiyle, 1919’da dünya tenise yeniden kavuştuğunda o herkesten daha formdaydı. Yıl boyunca çıktığı 10 turnuvanın 9’unu kazandı. İngiliz olmayıp Wimbledon’da şampiyon olan ilk isim olarak tarihe geçti. 1920 Antwerp Yaz Olimpiyatları’nda altın madalya kazandı.

Savaş sonrası Fransa’nın tutunacak dalı!

Suzanne Lenglen, kortlarda önüne geleni mağlup ederken -bir ara 181 maç üst üste kazandı- Fransa da I. Dünya Savaşı sonrası ulusal gurur sembolü olarak ona tutundu. Medya ona ‘Tanrıça’ (La Divine) lakabını taktı. Lenglen’in biyografisini yazan ABD’li Larry Engelmann’a göre 1920’lerde Lenglen öyle bir noktadaydı ki, Fransız medyası ona dair haber yapmıyor, adeta propaganda bülteni gibi çalışıyordu. Olur da hakkında yeterince ‘saygılı’ bulunmayan bir haber yapılırsa, bu Tanrıça’ya, spora ve Fransa’ya ihanet olarak algılanıyordu!

New York’ta Babe Ruth kadar ayrıcalıklı

Ancak Lenglen’in şöhreti Fransa’yla sınırlı değildi. Sports Illustrated, Wimbledon zaferinin 100. yılı için yayımladığı makalede, 1921’de New York’a geldiğinde, Babe Ruth’la aynı seviyede bir yıldız olarak görüldüğünden bahseder. Maç öncesi, hatta maç sırasında içki içmesiyle tanınan Lenglen, bu alışkanlığını ABD’de de sürdürmek isteyince, meşhur ‘İçki Yasağı’ engeliyle karşılaştı. Bunun üzerine ülkeyi terk etme tehdidini savurdu ve yasak, tıpkı Babe Ruth için olduğu gibi Lenglen için de delindi. Tanrıça’nın büyüklüğü işte!

Onun maçları sadece spor mecmualarının konusu değildi. Vogue gibi moda dergileri de Lenglen’i yakından takip ediyordu. Korta makyajlı şekilde, şık kıyafetleriyle çıkıyor; kürkleri, eşarpları, etekleri moda dergileri tarafından övülüyordu.

1926 son amatör senesi oldu ve ABD’nin yükselen yıldızı Helen Wills’le Cannes’da oynadıkları maç tarihe ‘Asrın Maçı’ olarak geçti. Lenglen, korttan 6-3 ve 8-6’lık setlerle galip ayrıldı ancak Wills’le rövanş anlamına gelecek ikinci bir maça çıkmaktan da itinayla kaçındı.

Profesyonellik dersi

1926 güzünde aldığı profesyonel olma kararı büyük tartışma yarattı ancak o bu adımı amatör tenisin ‘esareti ve köleliğinden kaçış’ olarak tanımladı. Profesyonel olma kararıyla Wimbledon’da korta çıkması imkânsız hâle gelen Lenglen, çağına göre ileri bir adım atmış ve unutulmayacak şu cümleleri sarf etmişti: “Bu saçma ve köhne amatörlük kurallarıyla sadece zengin insanlar yarışabilir. Bu adil mi? Bu sporu geliştirir mi? Bu tenisi daha popüler hâle mi getirir yoksa muazzam bir tenis yeteneğinin genç erkek ve kadınların bedeninde saklı kalmasına mı yol açar?”

Lenglen, 28 yaşında emekliye ayrıldı ve zengin bir ABD’li olan Baldwin M. Baldwin’le evlendi. 1930’da Paris’e dönerek spor malzemeleri satmaya başladı, aynı zamanda tenis dersleri verdi. Kadınlar için dizüstü etekleri bu dönemde ‘icat etti’. Ne yazık ki sağlık problemleri de aynı yıllarda artmaya başladı. 1934’te geçirdiği apandisit nedeniyle ölümden döndü. ‘30’ların sonlarına doğru lösemi teşhisi kondu, 4 Temmuz 1938’de, sadece 39 yaşındayken hayatını kaybettiğinde, ölüm nedeni ‘anemi’ olarak açıklandı. Kimileri ise ‘alkolizm’ nedeniyle karaciğer yetmezliğine boyun eğdiğini öne sürüyordu.

Her ne olursa olsun, kısacık bir yaşamı olabilecek en görkemli şekilde yaşadı. Tenisi sadece oyun tarzı ve şıklığıyla değil oyunu halkın tamamına açan profesyonellik mesajıyla da değiştirdi. Tenis dünyası her yıl Fransa Açık’ta tek kadınlar şampiyonlarına onun adını taşıyan kupayı vererek bu büyük yıldızı onurlandırmayı sürdürüyor.