Fotoğraflar: Depo Photos

Kopenhag’dan öğrenmeliyiz

Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi serüveni -2 derecelik Kopenhag deplasmanında alınan 1-0’lık yenilgiyle sona erdi. Sarı-Kırmızılılar grupta ilk kez bir maçı gol atamadan tamamlarken pozisyon üretimi konusunda da en kısır maçlarından birini geçirdi. Aslında bu, Kopenhag, Bayern Münih deplasmanından beraberlikle dönerek rakibinin Şampiyonlar Ligi grup maçlarındaki 17 maçlık serisini sona erdirdiğinde gerçekleşme ihtimali kuvvetlenen bir senaryoydu. Çünkü artık Kopenhag son maça, kazanmak zorunda olmadan çıkacaktı. Bu, topun Galatasaray’da kalacağı, Kopenhag’ın dar ve kompakt bir savunmayla Cimbom’un su ve ekmek kadar ihtiyaç duyduğu alanları kapatabileceği anlamına geliyordu.

Bir buçuk sezondur Galatasaray’ın en büyük zaafı, topu domine etmesi gereken maçlarda rakibin bloklarında gedik açacak kolektif maharete sahip olmamasında yatıyor. Süper Lig’deki devasa kalite farkı yüzünden bu pek sırıtmıyor ama Avrupa’da işler değişiyor. Galatasaray’ın grup maçlarındaki en acı dakikalarının iç sahadaki Kopenhag ve Bayern maçlarında yenik duruma düşmesiyle yaşanması şaşırtıcı değil. İki senaryoda da Galatasaray, ne oynadığını bilen, derli toplu, modern takımlar karşısında topa hükmetmeye zorlandı ve bu tip takımları nasıl açacağını bilmediği için her girişiminde squash misali hızlıca yeniden savunma pozisyonuna geçmek zorunda kalırken buldu kendini.

Kopenhag deplasmanındaki oyun da özellikle vakit ilerledikçe buna dönme riskini taşıyordu. Devler Ligi’nin en çok koşan takımlarından biri olan Kopenhag, Galatasaray’ı sürekli kenarlardan hücum etmeye ve orta yapmaya mecbur bırakırken hücuma da daha geniş alanlarda, daha rahat ve akıcı şekilde çıkma fırsatını yakaladı. Galatasaray’a pozisyon vermedikleri gibi kendileri daha net fırsatlar yakaladılar ve onlardan birini de gole çevirerek hak ettikleri şekilde gruptan çıktılar.

Bundan Galatasaray’ın gruptan çıkmayı hak etmediği sonucu çıkmasın ama şununla yüzleşelim: Danimarka Süper Ligi, Türkiye Süper Ligi’nden daha kaliteli bir lig ve kalite sadece bireysel oyuncu nitelikleriyle, oyuncuların transfer piyasası değeriyle ölçülen bir şey değil. Bu yüzden o ligin beşincisi Nordsjaelland bizim liderimize altı gol atabildi. Bu yüzden oranın şampiyonu, bizim şampiyonumuzu eleyebildi. Molde eşleşmesinden sonra da söylemiştim, İskandinav takımlarını fizik güçle, hava topu hâkimiyetiyle özdeşleştirme kolaycılığı var. Oysa son dönemde bu ülkeler futbolun trendlerini çok daha yakından takip ediyor ve uyguluyor. Bu yüzden bizden daha modern bir futbol oynuyorlar. Maalesef Galatasaray’ın (ve Fenerbahçe’nin) oynadığı oyun ise bu modernliğin ancak bir kısmını yansıtabiliyor.

Ön alan presi yapıp topu tercihen rakip yarı sahada hızlıca kazanabiliyorsak ne âlâ, bunu Bayern’e karşı bile çok iyi yapabiliyoruz. Ancak aksi senaryolarda ne yapacağımızı hâlâ tam kestiremiyoruz. Napoli’yi 33 yıl sonra Serie A şampiyonluğuna taşıyan Luciano Spalletti, geçen yıl bir açıklamasında “Artık futbolda sistemler yok, her şey rakibin size bıraktığı alanlarla alakalı. Boşlukları hızlı bir şekilde tespit etmeli, darbeyi doğru anda vurmalı, pres altındayken dahi harekete geçme cesaretine sahip olmalısınız” demişti. Biz presi yapabiliyoruz ama pres altında ne yapacağımızı bilmiyoruz. Bu yüzden henüz tam anlamıyla modern bir futbol oynamıyoruz. Kopenhag bu anlamda bizden daha ileride.