İlhan İrem’e kişisel bir veda

Murat Meriç

İzninizle bu bir kişisel veda olacak çünkü İlhan İrem, şarkılarıyla hayatıma yön veren isimlerden biri, belki de birincisiydi. Sevdiğimde, sevildiğimde, seviştiğimde, terk edildiğimde ya da terk ettiğimde, acılarımda, sevinçlerimde, başarılarımda ve başarısızlıklarımda şarkıları hep yanımdaydı. Şanslıyım, sadece şarkılarıyla değil varlığıyla da yanımda oldu. Çok kez gece yarısı ondan gelen telefonla uyandım, kimi zaman monolog şeklinde süren konuşmalarını hep aynı heyecanla dinledim. Sorularıma (üstelik ilk zamanlarımızda kimi zaman cahilce sorularıma) hep aynı içtenlikle cevap verdi. Sorular sordu ve cevaplarımı hep çok sevdi. Benim için sadece bir müzisyen değil, her zaman bir ‘abi’ydi.

Müzisyenliğini ayrıca sevdim. Annemin dinlettiği İlhan İrem plakları, ilk ninnilerim. ‘Boşver Arkadaş’ diye bilinen ‘Haydi Sil Gözlerini’, sevdiğim, ezberlediğim, söylediğim ilk şarkı. ‘Bezgin’, gençliğimde vurulduğum, döndüre döndüre dinlediğim albüm. ‘Olanlar Olmuş’un hikâyesini bizzat ondan öğrendiğimde çok şaşırmış, ülkenin en karanlık zamanlarından birini yani 12 Eylül 1980’de yapılan darbe sonrasını anlattığını bilmeden sevdiğim şarkıyı daha da sevmiş, sahiplenmiştim. ‘Hayat Dudaklarda Mey’de onu ‘şarkıların şarkısı’ olarak tanımlamam boşa değil. Kendimi en kötü hissettiğim yıl doğum günümde çıkan ‘Koridor’, bana verilmiş en güzel hediye belki de. Dahası da var ama bazıları bana kalsın.

‘70’li yıllarda (kendi deyimiyle) naif aşk şarkıları söyleyerek hayatımıza giren, ‘80’li yıllarda dümeni senfonik rock’a kıran, müzik adına ve müzik için bir şeyler yapmaya gayret eden, bu uğurda yola adım atan genç topluluklardan desteğini hiçbir zaman esirgemeyen bir isim İlhan İrem. Benim için bir ‘abi’ydi dedim ya, bilhassa ‘80’li yılların ikinci yarısında sahneye çıkan müzisyenler için de öyleydi. Çevre hareketine verdiği destek ve barış adına içinde bulunduğu girişimler çok önemli. Ülkenin o kötü döneminde, kimse elini taşın altına koymazken, İnsan Hakları Derneği tarafından düzenlenen ‘İnsan Hakları Yarın Değil Şimdi’ başlıklı geceye katıldı, söylediği aşk şarkılarıyla oradakilere farklı bir mesaj verdi. Mücadelede de yanımızdaydı.

İlhan İrem bedenen aramızdan ayrıldı belki ama fikirleri, cümleleri, sözleri, şarkıları hep yanımızda olacak. Olmadık zamanlarda yine onun şarkılarına sarılacak, hep birlikte onun şarkılarını söyleyerek birleşeceğiz ya da onun gibi söylersek, ‘bir’leşeceğiz. Bugün ardından tek bir kötü söz söylenmiyorsa, söylenemiyorsa, büyüklüğünden. Her şey bir yana, büyük bir ozanı, önemli bir aydını, eğilip bükülmeyen ve hep kendi yolunda ilerleyen bir insanı kaybettik. Yalnızlaştık, eksildik.

Başta ‘kişisel bir veda’ dedim, son cümleyi öyle kurayım. Ben ‘abi’mi kaybettim. “Üzgünüm” demek az, duygularım tarifsiz. Sarsıldım, dağıldım. Artık yanımda olmayacağını bilmek öyle acı ki…

Onu, onun cümlesiyle uğurlayayım: Işık ve sevgiyle…